گشتی در پارک های تهران [قسمت دوم]

در قسمت اول سلسله حرفای گردشگری در پارکای تهران با سرویس گردشگری ما، ۹ پارک قدیمی و معروف تهران رو از پارک ساعی تا بوستون ولایت در جنوب پایتخت رو معرفی کردیم. بخش سوم این گفتار هم به بقیه پارکای پایتخت اختصاص پیدا کرده.

همونجوریکه قبلا گفته شد، تو تهران و در پارکای بزرگ این کلانشهر دودآلود شلوغ، فضاهایی هست که امکانات خاصی در اختیار شهروندان خوش نشین تهرانی قرار گرفته.

از ماهی گیری و قایق رانی گرفته تا درشکه سواری در بوستون رازی تهران تا امکانات فرهنگی و هنری و ورزشی که در پارک دانشجو و پارک هنرمندان و پارک ساعی میبینیم. همه و همه، فرصت خوبی واسه گردشگری شهری در روزای زیبای پاییز ۹۵ هستش.

ده ها پارکی که تو تهران قرار داره، می تونه آخر هفته لذت بخشی رو واسه عاشقان تهران گردی که فرصت گردش در دور و بر تهران و لذت بردن از آبشارا و دنیای گردشگری زیر زمینی دور و بر پایتخت (غارها) ندارن، جفت و جور کنه.
این فرصت رو از دست ندین و دست کم واسه یه بار هم که شده در سال ۹۵،‌ بوستونای بزرگ قدیمی و جدید تهران رو که بعضی از اونا رو شاید باور نکنین، تماشا کنین.

امروز می خوایم شما رو به پارکای مناطق شمالی و شمال شرق پایتخت ببریم. با ما در گردشگری در پارک جمشیدیه تا پارک نیاوران، همراه باشین، از جمشیدیه تا نیاوران.

پارک جمشیدیه

پارک جمشیدیه، نامی آشنا واسه طهرانیای قدیم و بعضی وقتا جدیده. جایی که در دهه شصت و هفتاد، از تفرج گاه های اصلی شهر تهران حساب می شد اما امروزه به کمک ساخت بوستونای بزرگی در شهرک غرب و بزرگراه حقانی، بیشتر پاتوق آخر هفته های بعضی از شهروندان ساکن نقاط شمالی شهر شده.

پارک جمشیدیه جاییه که اگه به سمت خیابون نیاوران (خیابون شهید باهنر) برید، روبروی کلانتری نیاوران،‌ خیابون سر بالایی تندی به نام امیدواره که در انتهای این خبایان، پارک جمشیدیه قرار داره.
اردوگاه شهید باهنر هم در وسط این خیابون با سربالایی تند قرار داره.

در واقع بوستون جمشیدیه یا پارک سنگی جمشیدیه از قشنگتر ترین و دیدنی‌ ترین بوستون‌ های تهرانه و با مساحتی حدود ۱۰ هکتار در انتهای خیابون شهید باهنر (نیاوران) واقع شده و از شمال به کوه کُلَکچال، از جنوب به باغ دولو، از شرق به خیابون جمشیدیه و از غرب به جاده کلکچال محدوده. از ویژگی‌های این‌پارک، دریاچه، آبشار مجاور و هم آبنماهای سنگیه که جلوه‌ای خاص دارن. هم اینکه این پارک در اول راه اصلی صعود به پناهگاه کُلَکچال قرار داره.

رفتن به این پارک بدون خودرو،‌ تقریبا سخته. پارک جمشیدیه، در گذشته باغی بوده که تحت تملک فردی به نام جمشید الدوله قرار داشت و انگار قصد راه اندازی خونه سالمندان داشت. اما بعدا قسمت بزرگی از ملک خود رو به بلدیه تهران داد و امروز این منطقه با نام ایشون یا همون پارک جمشیدیه نامیده می شه.

پارک جمشیدیه بر خلاف خیلی از پارکای صاف تهران، پارکی پر از سراشییی و پیچای تنده. مکانی خنک به خصوص در تابستون و سرد درنیمه دوم سال. چشم انداز زیبای تهران هم از پل طبیعت و هم از پارک جمشیدیه و حتی از پارک پرواز خوشبختی آباد بسیار دیدنیه.

یکی از مقولاتی که در بازدید از پارک جمشیدیه بهتره به اون توجه کنین، نظم موجود در چگونگی قرار گرفتن درختان پارکه که به طور کامل طبیعی ایجاد شده و گیاهانی هم چون بید مجنون، چنار، نارون، زبون گنجشک، افرای مشکی، سرو، بلوط، سیب و گلابی در اون دیده می شه.
کف پوشای ناهموار در سطح پارک هم اونقدر مشاهده می شه که با امید به اینکه با رسیدن فصل سرما و یخ، این قسمت تعمیر شه.

البته این ناهمواریا، تا حدودی حس گردش در پارکای جنگلی رو واسه شما تداعی می کنه.
اما واسه کسایی که با مشکلات حرکتی مواجه هستن و به قولی پا درد دارن، راه رفتن در این پارک پیشنهاد نمی شه.

یکی از قابلیتای پارک جمشیدیه مثل بوستون جوانمردان شهرک غرب تهران، قرار گرفتن تندیسایی در سراسر پارکه که روی اون، مضامین فرهنگی و هنری و فلسفی و ادبی از مشاهیر فرهنگ و ادب این سرزمین نقش بسته س. این حرکت خوب مناسبه تا در جاهای دیگه شهر هم دیده شه.

امکانات پارک جمشیدیه عبارتند از نگارستان، آمفی تئاتر، آلاچیق  و برکه و آب نمای قشنگتر که در کنار بوفهای جور واجور این پارک، آخر هفته باحال و خاطره انگیزی رو واسه شما خلق می کنه.
به این موضوع دقت لازم رو به عمل بیارین که این پارک در روزای ۵ شنبه و جمعه ، ده ها برابر روزای عادی هفته، گردشگر داره.

دیدار از این بوستون سنگی در نقطه شمالی پایتخت رو یادتون نره. جالبه بدونین، پارک جمشیدیه با مساحتی به وسعت ۶۹ هزار متر مربع، در سال ۱۳۵۵ احداث رسمی شد و در شهرداری ناحیه ۱ تهران قرار داره.

نشستن روی صندلیای چوبی که در زیر پای شما برگ درختان زرد رنگ جمشیدیه قرار داره، صبحونه و نهار دل انگیزی رو دلیل می شه که تجربه اون با دوستان و خونواده خالی از لطف نیس.

پارک قیطریه

پارک قیطریه از جمله پارکای خیلی قدیمی تهران و حتی ایرانه. قدمتش به بیشتر از یک و نیم قرن پیش برمیگرده. این منطقه در زمان اتابک بزرگ به وسیله فردی به نام صارم الدوله که از نوادگان خاندان قاجار بود، ساخته شد.
پس از صارم الدوله، به نوادگانش رسید و در سال ۱۳۵۲ به خاطر این که بخشایی از پارک در محدوده شهری واقع شده بود، به وسیله شهرداری  وقت به پارک تبدیل شد.

در سال ۱۳۷۲ هم، بقیه قسمتای این باغ شخصی  به وسیله شهرداری تهران خریداری شد و حالا پارک قیطریه، یکی از پارکای جذاب و خاص پایتخت هستش.

جایی که هم چون پارک ساعی، تجربه حرکت تو در تورو به گردشگران میده و فضای جالبی داره.
این منطقه واسه پیاده روی مناسبه و فرصتی واسه گذر از زیر درختان تنومند بیشتر از ۱۰۰ سال رو براتون جفت و جور می کنه.

طراحی این پارک به صورت آزاد بوده و در اون از خطوط غیر منظم استفاده شده.
پوشش گیاهی خاصی داره که از اون جمله میشه به اقایقا، بلوط، گردو،‌ افرا، سروه نقره ای، بید مجنون و کاج مشهدی و درختچهایی مثل زالزالک، نرگس درختی و زرشک گز اشاره کرد.

در این پارک، فرهنگسرای ملل هست و نگارخانه امیرکبیر  که میزبان نمایشگاه های داخلی و خارجی بسیاره. این پارک در خیابون قیطریه،‌ نرسیدیه به میدون پیروز واقع شده.
این پارک در مساحتی به وسعت ۱۲۲ هزار مترمربع در سالای آخر رژیم طاغوت به استفاده رسید.

پارک ملت

یعنی، شاید یکی از ۵ پارک معروف تهران و ایران، در خیابون ولیعصر تهران واقع شده و مساحت اون حدود ۲۸۱ هزار مترمربعه. ساخت این پارک در دو مرحله در دهه چهل و پنجاه شمسی انجام شد.
بخش اول این پارک که به کنار جاده معروف بود به موازات خیابون ولیعصر در قطعه ای از پیاده رو ساخته شد که وقتی در دستور کار قرار گرفت که دیگه خبری از نرده های بزرگ پارک نبود!

بخش بعدی در سال ۱۳۵۳ که به سبک پارکای انگلیس و به وسیله شخصی به نام پولسن احداث شد.
پوشش گیاهی متنوعی در پارک ملت مشاهده می شودکه از اون جمله میشه به چنار، اقاقیا، صنوبر، کاج تهران، بید نارون شکلای جور واجور درختچها مثل: ارغوان، تروی، بوداغ، سواغو لیکی و البته گونه های نادی از کاج کاشفی، گزار، نادر بلوط و سید الاشجار اشاره کرد.

بخشی از پارک صاف بوده و عاشقان اسکیت همیشه ازش استفاده می کنن. ورودی پارک، نمادای جالبی در اون قرار گرفته که پس از گذر از اون، به پله ها می رسید که قسمت دوم پارک در واقع از اون جا شروع می شه.

جایی که کافی شاپ  و قفس حیوانات و فضای باز واسه دیدن آهو و دریاچه مصنوعی قدیمی پار در اون واقع شده.
تندیس مشاهیری از جمله سعدی، فردوشی، شهریار و نیما یوشیج در این پارک دیده می شه.

بخشی از پارک ملت که واسه نمایش حیات وحش طراحی شده، شما رو به دیدن طاووس، فنج، شتر مرغ و مرغ عشق می بره. آب نماهای بزرگی که در این پارک قرار داره به خصوص فواره مرکزی، جلوه خاصی به گردشگری پاییزی در این پارک می بخشه.

دریاچه بزرگ پارک ملت، روزگاری فرصت خوبی واسه قایقرانی اهالی شمال شهر بود. اولین آب نمای موزیکال ایران در این بوستون قرار داره.
اگه به بخش غربی پارک برید، محوطه قرار گرفتن اولین قطار دیزل مشهور به قطار دودی که در سال ۱۸۸۷ میلادی در این مکان احداث شده بود، دیده میشه.

از پارک ملت پیاده می تونین به پردیس ملت رفته و از فیلمای این سینمای مدرن تازه ساخت هم لذت ببرین. این سینما ۵ سالن داره که جدید ترین فیلمای در حال اکران سینمای ایران در اون به نمایش در میاد.

پارک ملت از جمله پارکای شهره که همیشه شلوغ و مخاطبان زیادی داره.

پارک نیاوران

پارک نیاوران هم از جمله پارکای معروف ایرانه. کاخ نیاوران و فرهنگسرای نیاوران، تقریبا نزدیک این پارکه و اگه شما به پارک نیاوران برید، می تونین به صورت پیاده، از برنامه های خوشحال کننده و باحال فرهنگسرای نیاوران به خصوص گالری هنری اون استفاده کنین. با قدم زدن در کاخ نیاوران، ۱۰۰ سال تاریخ معاصر کشور رو تماشاگر هستین.

درباره کاخ نیاوران و ظرفیتای گردشگری شهری اون، در چند ماه گذشته مطالب متنوعی ارائه کردیم. همیشه در گردشگری پارکی، از ظرفیتای گردشگری و فرهنگی دور و بر این مراکز طبیعی هم بهره مند شید. پارک نیاوران در گذشته با نام صاحبقرانیه میشناختنش و در تملک یکی از بازماندگان قاجار بود.

در سال ۱۳۴۰ هجری شمسی به دستور شاه مخلوع، با طراحی سردار افخمی به بوستانی بزرگ تبدیل شد و در طراحی اون تلاش شد تا معماری باغ ایرونی در اون دید شه.
پوشش گیاهی متنوعی در پارک نیاوران تماشاگر هستیم : میخک هندی، سرو، چنار، کاج، بید مجنون، بید فردی، ماگنولیا. گیلاس غازی و کورئوس.

در پارک نیاوران که عصرا کنار حوض آب بزرگ محوطه مرکزی اش، پاتوق خانوما و آقایون نیاورانی واسه پیاده روی عصر بعضی وقتا و صبحگاهی می شه،‌ امکانات متنوعی در اختیار شهروندان تهرانی قرار داره که از اون جمله میشه به ساختمون کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، آمفی تئاتر، زمین تمرین اسب سواری، سالن ورزشی بانوان و استخرهای بزرگ و محوطه چنار ۱۵۰ ساله نام برد.

همه اینا در منطقه ای به وسعت شصت و هزار متر مریع در دسترس بوده و در شهرداری منطقه ۱ تهران واقع شده.
پارک نیاوران، در اول خیابون شهید باهنر قرار داشته و اگه آخر هفته های پاییز رو در اون جا سر کنین، محیطی باحال میشه مخصوصا با پیتزا فروشیا و کافی شاپای دور و بر.

پارک طالقانی

تپه های عباس آباد، واسه بزرگ ترا،‌ جایی نوستالژیک در تاریخ سیاسی معاصر کشوره. محل الان این پارک،‌ در دهاتی به همین نام قرار داشت که محلی واسه کارای کشاورزی بود. هم چون بخشیایی از شهرک غرب تهران.

این زمینا در تملک بانک کشاورزی قرار داشت که بعدا طبق قانون،‌ شرکت نوسازی عباس آباد اونو خرید و با تصویب برنامه نوسازی در سال ۱۳۵۰، یه مشاور انگلیسی به نام اوییس دیویس، کار طراحی و مهندسی اونو رو دوش گرفت. طرح فضای سبز و آبیاری پارک طالقانی به وسیله مهندسان اسپانیایی ادامه پیدا کرد و در آخر در سال ۱۳۶۰ پارک طالقانی راه اندازی شد.

طرح پارک طالقانی کمی عجیبه و حالت حلزونی داره.

از سال ۱۳۶۹ تا کنون هم شهرداری منطقه ۳ وظیفه مدیریت پارک رو رو دوش داره.
واسه کسایی که قبلا از این پارک استفاده کردن،‌ نامایی هم چون عباس آباد، پارک جهان کودک و تپه های داوودیه، معروفه.

چشم اندازای مشرف به تهران از جمله جذابیتای این پارک هستش.
پوشش گیاهی این پارک هم هم چون دیگه پارکای تهران، خیلی مهمه که از اون جمله میشه به نارون، سپیدارای زیاد، چنار، انجیر و سرو و درختچهای زیبایی از جمله نادر بلوط همیشه سبز و ناامیدی زرد اشاره کرد.

پارک طالقانی با وسعت ۲۳۰ هزار متر مریع از جمله جاهایی در تهرانه که میشه با مترو به اون رسید. کافیه ایستگاه مترو حقانی رفته و پس از پل بزرگراه مدرس، از این مجموعه تفریحی نزدیک پل طبیعت تهران استفاده کرد.

راه های چوبی در داخل تپه های سبز داوودیه، از جمله فضای نوستالژیکیه که واسه پیاده گردا در پاییز ۹۵، فضای جالبی رو خلق می کنه.

پارک لویزان

پارک لویزان تهران از جمله پارک هاییه که مصنوعی نبوده و در واقع بخشی از جنگلای لویزان حساب می شه.
این پارک در سیزده کیلومتری شرق پایتخت قرار داره و از بزرگ ترین فضاهای سبز زیبای تهران هستش.
چشم اندازه های قشنگتر و محیطی جذاب، آخر هفته های خیلیا رو در این منطقه می گذرونه.

در پارک لویزان می تونین با وسیله شخصی تردد کنین و آب و هوای خنک و منطقه سرسبز لویزان در طول هفته بهره مند شید. پوشش گیاهی لویزان هم خیلی مهمه و گیاهان مختلفی از جمله: چنار، کاج سرو خمره ای، عرعر، ارغوان، سرو نقره ای و مو در اون مشاهده می شه.

پارک جنگلی لویزان، حفاظت شده بوده و امکانات زیادی واسه قشرای جور واجور سنی داره که از ان جمله میشه به زمین بازی کودکان، زمینای ورزشی و زمین تنیس اشاره داشت.

در بخشایی از این پارک، قهوه خونه سنتی، هتل و رستوران، آلاچیق، سرویس بهداشتی و یگان خاص نیروی انتظامی دیده میشه. واسه رفتن به این پارک به خیابون هنگام،‌ اول چهار راه استقلال مراجعه کنین. دفتر پارک هم با شماره ۷۷۴۴۶۸۶۲ در دسترس میشه.

پارک پلیس

پارک پلیس، از جمله دیگه پارکای کم تر شناخته شده تهرانه که در منطقه تهران پارس فعلی قرار داره.
این پارک قبلا به نام باغ مجید آباد یا باغ اناری معروف بود. نوع طراحی استفاده کرده در این پارک به صورت جداسازی نشده بوده و معماری دید منحصر به فردی در شرق تهران داره.

پوشش گیاهی پارک پلیس شامل: انار، گیلاس، چنار، سرو و سدروسه .

زمین بازی و پارک ترافیک کودکان و محوطه آب نما و سینمای چند بعدی از جمله خدمات این محوطه پارکی شمال شرق تهران هستش.

پارک ۵۱۶ هزار متر مریعی پلیس رو که در سال ۱۳۸۲ احداث شد در شهرداری منطقه ۴ تهران ببینین.

پارک  آب و آتیش

جایی که هم رستورانای جور واجور داره، هم کافی شاپایی با نوشیدنیای غربی و شرقی وهم فضایی عاشقونه که تقریبا در هیچ جای تهران نمی تونین اینجور محفلی رو تو یه جا ببینین.
پارک آب و آتیش و پل طبیعت زیبای اون که روی بزرگراه مدرس واقع شده، یکی از جلوه های معماری مدرن شهری ایران رو به تصویر میکشه.

شرکت کاسپین پردیس در سال ۱۳۸۸ کار طراحی این مجموعه رو رو دوش گرفت و از خاص گیای اون میشه به رقص آب و آتیش در نمای میانی اون اشاره کرد.
این پارک به وسیله پلایی به پارک طالقانی وصل شده که استفاده کنندگان از این پارک،‌ در واقع امکان تردد در ۲ پارک رو به طور همزمان تجربه می کنن.

البته تردد روی پل طبیعت از ساعت ۱۲ تا ۶ صبح ممنوعه. ۴ برج آتیش در ورودیه پارک و چادری ۷۰۰ متری با روی گردان ۳۷۰ نفری که واسه اجراهای هنری در ایام جور واجور سال استفاده می شه، از جمله امکانات پارک حساب می شه.

راه کالسکه رانی، راه چوبی که یکی از فوت کورتای غیر پاساژی ایران حساب می شه، از جمله دیگه خدمات اضافه شده به این پارکه. در این پارک می تونین دوچرخه و Segway اجاره کرده و لذت گردش در این پارک قشنگتر رو مخصوصا در شبای پاییزی تجربه کنین.

واسه رفتن به این پارک، از خیابون آفریقا استفاده کنین که در انتهای کوچه ژوبین، فضای زیبایی قرار داره که حتما به دیدنش دست کم واسه یه بار در نیمه دوم سال ۹۵ می ارزه.

طراح پل طبیعت پارک  آب و آتیش

پل طبیعت، سازه ای ۲ هزار تنی بوده که یکی از نمادهای معماری مدرن شهری پایتخت رو به خود اختصاص میده. در سال ۱۳۸۸ خورشیدی فراخوانی از طرف شرکت نوسازی عباس‌آباد در رسانه‌ها منتشر شد و طراحی این پل به شکل یه مسابقه انجام و عملیات اجرایی اون از اواخر ۶ ماه دوم سال ۱۳۸۹ شروع گردید.

قبل اینکه مسابقه طراحی پل طبیعت برگزار شه، مهندسان شرکت نوسازی عباس‌آباد تحقیق‌های اولیه‌ای رو درخصوص ویژگی‌های این پل انجام دادن. کارشناسان این شرکت چند مورد مهم رو در طراحی این پل مورد توجه قرار دادن که اولین اولویت توجه به مسائل محیط‌زیست در طراحی این پل بود.

با در نظر گرفتن اینکه پل طبیعت در نقطه‌ای واقع شده که همه شاهراه‌های پایتخت مانند بزرگراه مدرس، همت، حقانی و رسالت از بالای این پل خوب دید داره، نمای خوبی رو به سطح شهر داده.

لیلا عراقیان در سال ۱۳۸۷ در مسابقه طراحی پل طبیعت شرکت کرد.

در سال ۱۳۸۸ طرحش برگزیده شد.

پل طبیعت در سال ۱۳۹۳ خورشیدی گشایش گردید.

پل طبیعت ۳ طبقه داره، طبقه اول ۱۴۵۰، طبقه دوم ۲۸۷۰ و طبقه سوم ۵۷۱ مترمربعه. هم اینکه قراره در طبقه سوم شکلای جور واجور فضاهای تفریحی از نمایشگاه و کافی‌شاپ گرفته تا گالری و رستوران‌های جور واجور به‌عنوان یه مقصد گردشگری جذاب ایجاد شه.
پیش‌بینی فضاهای مکث روی پل و طراحی مبلمان شهری مناسب و هماهنگ با ویژگی‌های این سازه از نکاتیه که در طراحی این پل مهم بوده.

لیلا عراقیان در رشته ریاضی دیپلم گرفت و به نقاشی هم علاقه داشت. از این که می‌دید معماری ترکیبی از ریاضیات و نقاشیه به این رشته علاقمند شد.
در سال ۱۳۸۰ خورشیدی در دانشگاه شهید بهشتی تحصیل در رشته معماری رو شروع کرد.

این پل، بازتابای بسیاری در رسانه های نوشته شده و تلویزیونی جهان داشته.

پارک ملی خجیر

پارک ملی خجیر، از جمله پارکای قدیمی ایرانه. قدمتش به سال ۱۱۳۳ برمیگرده.

پس از انقلاب، نگهداری اون به عنوان سازمان حفاظت از محیط زیست سپرده شد و در سال ۱۳۶۱ در فهرست آثار ملی کشور ثبت شد.

در واقع این پارک،‌ از جمله پارکای کشور بوده که در فهرست میراث ملی ایرانیان قرار داره.
این پارک از جمله قدیمی ترین مناطق حفاظت شده در خاورمیانه هستش.

پارک خجیر، بهشت گیاه شناسا و طبیعت گردا بوده و در اون پوششای گیاهی و جانوری جور واجور هست.
پوشش گیاهی خاص اون عبارتند از: داغداغان،‌ چنار، سپیدار، بید، زالزالک، زبون گنجشک، عرعر، اقاقیا، تنرگس، تمشک، روناس، شیر خشت، مشکی تاو و افرا.

در پارک حفاظت شده خجیر، حیوانات وحشی بسیاری پیدا میشه که از اون جمله میشه به پلنگ، کفتار، روباه، گربه وحشی، شغال، خرگوش و قوچ، بز و گراز اشاره داشت. خزندگان این پارک هم خاص هستن که از اون جمله میشه به مارشتری، یله مار، سوسن مار، افعی، قورباغه و مارپلنگی اشاره داشت.

جالبه بدونین واسه ورود به این پارک، نیاز به مجوز سازمان حفاظت از محیط زیست دارین و بازدید عمومی نداره. انتهای اتوبان شهید بابایی پارک خجیر قرار داره که حدود ۱۰۰ میلیون متر مربع وسعت داره.

پارک ملی سرخه حصار

از جمله دیگه  پارکای حفاظت شده کشور، میشه به پارک سرخه حصار تهران اشاره کرد که در زمان سلطنت آقا محمد خان قاجار احداث شد.
این مکان به واسطه این که جاجرود در قرق ملوکانه قرار داشت، در زمان تاج گذاری فتحعلی شاه، خجیر و سرخه حصار به اون اضافه شد و در سال ۱۲۱۰، حد فاصل اراضی و کوه های جاجرود و ورجین، بنام تلووه هزار دره هم به تملک شاه در اومد.

با اضافه شدن کوه های اراکوه و قره اقاج به منطقه در سال ۱۳۴۲، وسعتش به ۱۳۰ هزار هکتار رسید. در سال ۱۳۵۰، بخشی دیگه از زمینا، مانند ده ترکمن از اهالی خریداری شد و کل منطقه،‌ به شکارگاه سلطنتی تبدیل شد.

شکارگاه سرخه حصار پس از انقلاب، در اختیار سازمان حفاظت از محیط زیست کشور قرار گرفت و بخشی به عنوان پارک ملی و بخشی به عنوان منطقه حفاظت شده هستش.
امروزه این منطقه به عنوان پارک جنگلی، پذیرای مشتاقان بسیاریه.

پوشش گیاهی جور واجور اون دیدنیه که از اون جمله میشه به کاج، سرو،‌ اقاقیا، زبون گنجشک، افرا و بلوط اشاره کرد.

خیلیا آخر هفته واسه دوچرخه سواری به جای چیتگر و بوستون جوانمردان ونهج البلاغه، به این مکان می رن که سالن کشتی و راه آموزش ترافیک و کمپ بازپروری معتادان و آب نمای سنگی هم در اختیار داره.

آلاچیقا و فضای باربکیو این پارک، مثل بوستون جوانمردان،‌ فضای جالبی رو به تصویر میکشه.

این پارک رو در انتهای خیابون دماوند، جنب ترمینال شرقی ببینین.
این پارک در مساحتی به وسعت ۸.۵ میلیون متر مربع قرار داره و سال ۱۳۵۰ هجری شمسی احداث و به استفاده رسید.

باغ ایرونی

یکی از پارکای جدید و تنها پارک خصوصی کشوره که وقتی وارد اون شید، نرده ها و دربای ورودی و خروجی اون، کمی تعجب شما رو بر می انگیزد. این پارک،‌ دارای معماری فوق العاده و طراحی خاصه. ویژگی این باغ و عناصر معماری منظرش، نظر گردشگران داخلی  و خارجی رو به خود جذب کرده طوریکه در سایتای معروف گردشگری مانند تریپ ادوایزر هم به اون اشاره شده.

این پارک، در محل یه باغ قدیمی وقف شده قرار داره و از درختان قدیمی و طراحی فوق العاده ای برخورداره. پوشش گیاهی جور واجور اون، به معنی کامل کلمه،‌ باغی کوچیک رو در ده ونک تهران در برابر دید علاقمندان قرار داده که میشه از اون جمله به شیر خشت، برگ تو، زرشک، شکلای جور واجور رز و نسترن اشاره کرد.
باغ به مساحت ۲ هکتار، همه روزه پذیرای بازدید علاقمندانه.

آب نماهای سراسر پارک شما رو به یاد باغای کرمان و شیراز میندازه. مخصوصا محوطه باغ فین کاشون که واسه حرفه ایای گردشگری‌،‌ فضای نوستالژیکی رو تداعی می کنه.

بخشای مختلفی در باغ ایرونی میشه دید که از اون جمله میشه به :‌کوشک مرکزی با کاربری رستوران، باغ راه های اصلی چنارستان، آب نماهای اساسی در طول راه، آب نمای جدا از هم در سطح پارک و کتابخونه عمومی و زمین بازی اشاره کرد.

درباره این باغ در گفتاری جدا از هم بیشتر میگیم. به هر حال،‌ پاییز گردی تو تهران رو به این مکان قشنگتر و منحصر به فرد هم اختصاص بدین.

[ منابع: شهرداری تهران، سازمان پارکا و فضای سبز شهرداری تهران، همشهری آنلاین، خبرگزاری ایسنا ]