نوزدهم اوت هر سال، مصادف با ۲۸ مرداد ماه، در تقویم جهانی به عنوان روز جهانی عکاس نامگذاری شده.
اگه براتون سواله که به چه دلیل ۱۹ اوت واسه این روز بین‌المللی انتخاب شده باید بگیم که داستان به «لوئی داگر» بر می‌شه؛ هنرمندی فرانسوی که در سال ۱۸۳۷ به فناوری‌ای رسید که تصویری پایدار بر صفحه نقره‌اندود ثبت می‌کرد. اون فناوری خود رو داگروتیپ نامید که در تاریخ عکاسی به عنوان اولین روش‌ی عملی ثبت تصویر شناخته می‌شه.
به دنبال این اختراع، آکادمی علوم فرانسه، در ژانویه ۱۸۳۹ داگروتیپ رو به عنوان یه اختراع فنی به ثبت رساند. بعد دولت فرانسه، در ۱۹ آگوست ۱۸۳۹ از داگر خواست تا جزئیات فنی داگروتیپ و چگونگی کارکرد این روند رو واسه عموم توضیح بده.
این اولین رونمایی عکاسی واسه همه مردم بود و دولت وقت فرانسه، در اون روز، اختراع جدید یعنی «عکاسی» رو به عنوان هدیه‌ای رایگان به تموم جهان اعلام کرد.
پیشنهاد نامگذاری این تاریخ به عنوان روز جهانی عکاسی اولین بار به وسیله انجمن‌های عکاسی در آمریکا اعلام شد.
اما این شورای عکاسی بین‌المللی هند بود که در سال ۱۹۹۱ این روز رو به طور رسمی جشن گرفت.
عکاسی تنها زبون مشترک دنیاست که هر فردی در هر کشوری، با هر فرهنگی و با هر اندازه علم و سواد توان درک اونو داره. عکاسی، هنری بی‌پایانیه که عکاس هر چیزی که بخواد رو می‌تونه به روش خاص خود به بیننده نمایش دهد.
عکاسان با هنر و خلاقیت خود بعضی وقتا با یه عکس راوی داستان‌هایی بودن که در قامت قلم هیچوقت توان شنیده شدن نداشتن. عکس‌هایی که راه زندگی بعضی جوامع رو تغییر داده‌ان یا تصاویری که به لطف عکاسان خود زندگی رو واسه جامعه‌ای شیرینی و شیرینی به ارمغان آورده‌ان.
عکاسی هنر بی‌پایانیه که پس از ورود به اون هر روز با دنیای جدیدی آشنا میشین و توان پا پس کشیدن دارین بس که جهان در قاب دوربین قشنگتر و متفاوت دیده می‌شه.
با این مقدمه و با گرامیداشت روز جهانی عکاس و عکاسی از شما دعوت می‌کنیم در ادامه این مطلب با بعضی از فوت وفن‌های عکاسی آشنا شید و تماشاگر تعدادی از زیباترین تصاویر ثبت شده در جهان باشین.
عکاسی خیابانی با علاقه‌اش به خصوصیات منحصر به فرد زندگی روزمره، همیشه سریع و آزادانه با مفاهیم واقعیت بازی کرده. بازیگوشی و پتانسیلِ جدا کردن موضوعات از متن و همنشین کردن عناصر نامرتبط، در خون عکاسی خیابانیه. عکاس آمریکایی ریچارد کالور، اینجور کشمکشی رو کوتاه اعلام کرده: «من واقعیت رو ثبت کرده و هیچوقت به اون ژست نمی‌دهم. اما وقتی که ثبت شد، بازم واقعیته؟»
یه عکس خیره کننده‌ی خیابانی رو که با اتفاق و امر عجیب و غریبی پر شده به صد نفر نشون بدین، بخش اعظمی از اون‌ها خواهند پرسید که عکاس چیجوری اونو بازسازی کرده؟ مخاطبان حالا دیگه به دیدنِ تصاویری که با کمی جادوی فتوشاپ، اصلاح یا بهتر شده‌ان، یا که با استوری‌بُرد، مدل‌ها و صحنه‌سازیِ با دقت طراحی شده‌ان، عادت کرده‌ان؛ به خاطر همین از اعتماد به لحظات روشن و بی‌هوای ثبت شده به وسیله عکاسان خیابانیِ حقیقی ناامید هستن. / فِرِد، فیلیپ لورکا دی کرسیا، ۱۹۸۶
«عباس عطار»، متولد ۱۳۲۳ در «خاش» از توابع استان سیستان و بلوچستانه. ایشون پس از گذروندن تحصیلات عادی خود در ایران، واسه ادامه تحصیل به انگلستان رفته و در رشته مطبوعات و ارتباطات فارغ‌التحصیل می‌شه. از ۲۶ سالگی عکاسی حرفه‌ای می‌کنه، بطوریکه عکس‌های اون در نشریات معتبر جهان منتشر می‌شن.
عباس عطار، از سال ۱۹۸۱ به عضویت آژانس عکس مگنوم درآمده و پس از اون با حضور در جنگ‌ها و مناطق بحران زده جور واجور جهان، به عکاسی می‌پردازه. از جمله پروژ‌های معروف اون «بیافرا» در آفریقا، «ویتنام»، «مکزیک»، «بنگلادش»، «ایران» در سالهای بروز انقلاب اسلامی، و هم اینکه کشورای اسلامی و خاورمیانه س.
نگاهی به عکس‌های تاریخی بی‌مثل از خرید مردم در یکصد سال پیش در شهر نیویورک
۲۳ عکسی که چهره تیره و بیریخت تبهکاران جنائی نیویورک رو در دهه ۹۰ میلادی به تصویر کشیده ان
عکس‌های بی‌مثل از فرودگاه‌های جهان که از فضا گرفته شده‌ان
دوروتیا لانگ چهره‌ای مهم در تاریخ عکاسی مستنداجتماعی و هم‌اینجور در خود سیر تغییر عکاسی به‌اندازه یه رسانه س. بیشتر افراد لانگ رو به‌خاطر تصویر موندگار و ظاهری مادر مهاجر می‌شناسن؛ عکسی که از فلورنس اونز تامپسون در نیپوموی کالیفرنیا و در بالاترین درجه رکود بزرگ در سال ۱۹۳۶ گرفته شد.
در این تصویر، مادری رو می‌بینیم که غرق در فکرا خود، به دوردست‌ها خیره شده و البته سه کودکی که به اون چسبیده‌ان در حالی‌که پشت‌شون به دوربینه. این تصویر از همون بدو انتشار، به نمادی گسترده و قوی از کسادی و هم‌اینجور مهاجرت انبوه آمریکایی‌ها از ایالت‌های مرکزی و غربی به کالیفرنیا تبدیل شد؛ مهاجرتی که نتیجه رکود اقتصادی فاجعه‌بار اون سال‌ها بود.
عکس‌های بی‌مثل ناسا از گوشه‌وکنار جهان؛ از خلیج همیشگی فارس تا صحرای استرالیا
بهترین عکسای سال ۲۰۱۷ مجله نشنال جئوگرافیک
نگاهی به ۱۷ عکس تاریخی که داستانای جالبی در خود دارن
یه سری از بهترین عکسای سفر که از ۱۴ سال پیش تا حالا به ثبت رسیدن
مجموعه عکسی که با نمایش زیبایی افراد زال، شکار اونا در کشور تانزانیا رو محکوم می کنه
نگاهی به عکسای قبل و بعد کسایی که با سرطان مقابله کردن
یه سری از عکسای مشکی و سفید بازی کودکان در تابستون
نگاهی به بهترین عکسای گرفته شده از پرندگان در سال ۲۰۱۷
نگاهی به عکسای عالی جهانگردی که کامل با موبایل ثبت شدن
«جهان در چهره‌ها»؛ مجموعه عکسی از فرهنگای جور واجور دنیا
نگاهی به عکس‌هایی جالبی که در بهترین زمان گرفته شده‌ان
یه سری از عکسای رنگی و کمتر دیده شده از جنگ جهانی دوم
گول زننده ترین عکسای هوایی که در سال ۲۰۱۷ میلادی گرفته شدن
پارکینگ دوچرخه ها
کودک و لاشخور، کوین کارتر، ۱۹۹۳
کوین کارتر، عکاس و فتوژورنالیست سرشناس، در سودان موفق به ثبت عکس معروف کودک و لاشخور شد.
این عکس در ۲۶ مارس ۱۹۹۴ در روزنامه نیویورک تایمز به چاپ رسید و در همون سال جایزه پولیتزر رو هم گرفت. جالبه بدونین، کارتر در ۲۷ جولای ۱۹۹۴ به خاطر افسردگی خودکشی کرد.
آلان کردی، نیلوفر دمیر، ۲۰۱۵
آلان کردی، یکی از آواره‌های جنگ داخلی سوریه بود که جسدش رو آب‌های دریا به ساحل آوردن. عکس گرفته شده از جسد ایشون موجی از عکس العمل‌ها رو در دنیا برانگیخت.
مردی روی ماه، رسیدن آرمسترانگ، ناسا، ۱۹۶۹
رسیدن آرمسترانگ، اولین انسانیه که طی مأموریت آپولو ۱۱ در ۲۰ ژوئیه ۱۹۶۹ بر کره ماه پا گذاشت. در این عکس باز آلدرین رو می بینین که روی کلاه اون آرمسترانگ دیده می‌شه که در حال پیاده‌روی در ماه‌است.
گرسنگی و قحطی در سومالی، جیمز ناچوی، ۱۹۹۲
اعدام سایگون، ادی آدامز، ۱۹۶۸
آدامز خبرنگار و عکاس خبرگزاری اسوشییتدپرس، مجله تایم و مجله پارید بود. این عکس، اعدام یه اسیر ویت‌کنگی به وسیله سرتیپ نگوک لوآن در بین جنگ ویتنامه که ادی آدامز به خاطر اون برنده جایزه پولیتزر و جایزه وُرلدپرس شد.
آموزش ترفندها و فوت وفن‌های عکاسی
آموزش عکاسی از بارش شهابی؛ بهترین فرصت واسه ثبت عکس‌های بی‌مثل