بازنویس در بیشتر موارد، این کلمات عربی را با معادل فارسی آن‌ها نقل می‌کند و بنابراین بسامد کلمات مترادف نیز در آثار او بالا است.
عیوقی در مواقعی با برداشت اشتباه خود از متن مأخذ، مطلب را به گونه‌ای دیگر عنوان کرده است. در آنجا عنوان شده است که هرچه به مردم آزرده‌دل بیشتر لطف و محبت کنی، آن‌ها بیشتر بدگمان می‌شوند، اما بازنویس مطلب را اینگونه بیان می‌کند:
«خردمندان گفته‌اند هرچه مردم آزرده دل به مجرم بیشتر محبت کنند، بیشتر باید به آنها شک کرد.» (همان: ۲۶)
در قسمتی از داستان، عیوقی عبارتی را نقل می‌کند که بسیار سوال برانگیز و مبهم است:
« من از دل ملک خبر دارم.گویند طبیب آن است که به سرش آمده باشد.» (همان: ۲۷)
– درونمایه
هر نویسنده به طور مستقیم به درونمایه اشاره کرده است:
«این است داستان حذر از مخادعت دشمن مستولی و احتراز از تصدیق لاوه و زرق خصم غالب.» (منشی، ۱۳۸۶: ۳۰۳)
«اکنون برایم داستانی تعریف کن که باید از دشمن کینه‌توز دوری کرد و به لابه و التماس او گوش نداد.» (عیوقی، ۱۳۸۶: ۲۳)
بنابراین درونمایه‌ که دوری کردن از دشمن و فریفتهی سخنان او نشدن است، در هر دو اثر یکسان است.
– صحنه‌پردازی
هر دو اثر اشاره به زمان داستان ندارند. مکان داستان نیز در هر دو اثر مبهم است و گاه در لابه‌لای متن به آن اشاره می‌شود:
«مرغی داشت فنزه نام، با حسی سلیم و نطق دلگشای در کوشگ ملک بیضه نهاد و بچه بیرون آورد. ملک فرمود تا او را به سرای حرم بردند.» (منشی، ۱۳۸۶: ۲۸۳)
«روزی مرغی خوش‌آواز و کوچک در زیر سقف یکی از اتاق‌های کاخ او آشیانه کرد و پس از چندی تخم گذاشت، بچه‌ای پیدا کرد. ملک دستور داد بچه مرغ را به حرم ببرند.» (عیوقی، ۱۳۸۶: ۲۴)
اما مکانی که قبره بعد از کور کردن شاهزاده به‌آن‌جا میرود، در حکایت مأخذ با توصیفاتی زیبا در ضمن اشعار فارسی و عربی به خواننده معرفی می‌شود:
«پس بر نشست

«و خود رفت و در جایی دور از دسترس به تماشا نشست.» (عیوقی، ۱۳۸۶: ۲۵)
۳-۶-۲- نقد و بررسی داستان «شاهزاده و یارانش»
عیوقی، بدرالسادات (۱۳۸۶). «شاهزاده و یارانش»؛ داستان کبوتر طوق‌دار و یاران، برگزیده داستان‌های کهن فارسی از کلیله و دمنه برای نوجوانان. ج۲ (۵۳ ص). کرج: عیوقی
گروه سنی ذکر شده در کتاب: ج
کتاب مأخذ: کلیله و دمنه
نویسنده در صفحه‌ی عنوان، کتاب مأخذ را ذکر کرده است.