عنوان کامل پایان نامه کارشناسی ارشد :مطالعه مدل احتمال خطی بر میزان بهره گیری از خدمات دندانپزشکی در شرکت بیمه ایران

تکه ای از متن پایان نامه :

خدمات سرمایه‌گذاری و پوشش‌های بیمه‌‌ای ایجاد کند. سه شکل مختلف ارائه مراقبت‌های سلامت هست: 1- از طریق دولت 2- سیستم بیمه 3- بخش خصوصی

2-19- خدمات مراقبت های بهداشت دهان و دندان در بخش دولتی

وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی از سال 1362 موظف به سرمایه‌گذاری و ارائه مراقبت‌های بهداشتی اولیه هست (Nasseri-et.al.,1999) . در سال 1376 مراقبت‌های بهداشت دهان و دندان PHC (مراقبت‌های بهداشتی اولیه) یکپارچه گردید و خدمات سلامت منطقه‌ای دوباره سازماندهی شدند و به عنوان یک مرکز سلامت کل کشور، که حتی مناطق کم جمعیت را نیز تحت پوشش خود قرار می‌دهد، ایجاد گردید. در سال 1383 تعداد کلینیک‌های دندانپزشکی دولتی در بخش روستایی به 1548 و در بخش شهری به 1362 و در تهران به 98 رسید (وزارت بهداشت درمان وآموزش پزشکی). بچه‌های زیر 12 سال و زن‌های حامله و شیرده گروه‌های هدف را تشکیل می‌دادند، محقق گردید که این گروهها مراقبت‌های بهداشت دهان و دندان را در کلینیک‌های دندانپزشکی دولتی دریافت کنند، و از این طریق یارانه و کمک دولت را دریافت کنند. آنها که 12 سال و یا بالای 12 سال بودن مطابق با تعرفه‌هایی که وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی تعیین می‌کند همه هزینه‌ها را خودشان باید پرداخت کنند. هزینه این خدمات در کلینیک‌های دندانپزشکی دولتی برای جمعیت گروه هدف 80 تا 90 درصد و برای افراد دیگر 50 درصد کمتر از همین هزینه‌ها در کلینیک‌های خصوصی که بیمه ندارند می‌گردد.

دو نوع دندانپزشک در بخش دولتی قابل شناسایی می باشد 1- دندانپزشکان درمانی (جامع‌نگر): این دندانپزشکان موظف هستند که در کلینیک‌ها دندانپزشکی دولتی بخش روستایی کار کنند( قانون آموزش دندانپزشکان درمانگر) و خدمات ابتدایی مراقبت را فراهم کنند و حقوق ماهیانه دریافت کنند. که معمولاً نصف حقوق دندانپزشکان در همان مناطق را دریافت می‌کنند. 2- دندانپزشکان: اکثر دندانپزشکان ایرانی بعد از فراغت از تحصیل مجبور به کار در کلینیک‌های دولتی یا در مناطق روستایی  یا در مناطق شهری  به مدت 2 سال هستند (قانون بخش بهداشت حرفه‌ای 1358). وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی موظف به توزیع این دندانپزشکان جوان مطابق با اولویت‌های جغرافیایی کلینیک‌های دندانپزشکی دولتی می باشد. زمانی که این دندانپزشکان باید در این مناطق خدمت کنند می‌تواند تا یک سال هم کاهش یابد. در سال 1383، 37 درصد از این دندانپزشکان در کلینیک‌های دندانپزشکی دولتی در تهران کار می‌کردند. با در نظر گرفتن اینکه این دندانپزشکان دوره ی اجباری خدمت خود را می‌گذارندند. دندانپزشکانی نیز بودند که در خدمت دولت (یعنی به صورت رسمی) در کلینیک‌های بخش دولتی کار می‌کردند (1147 در کل کشور و 55 نفر در تهران). این گروهها حقوق ماهیانه‌ای کمتر از مقدار درآمد دندانپزشکانی که در بخش خصوصی دریافت می‌کردند، دریافتی داشتند. و آنها خدمات درمانی ساده را فراهم می‌کنند. هیچ تفاوتی بین هزینه‌های مراقبت‌های دندانپزشکان و درمانگرها در مناطق روستایی وجود ندارد (Pakshir 2004). هیچ لیست انتظار و یا صف انتظاری در اکثر کلینیک‌های پاداش دندانپزشکان که برای بیمه دولتی کار می‌کنند از طریق حقوق ماهانه و برای دندانپزشکان قراردادی از طریق پرداخت هزینه خدماتشان صورت می‌گیرد.

افراد بیمه شده تنها می‌توانند از یک طرح بیمه بهره گیری کنند. شورای عالی بیمه سلامت مسئول ایجاد تغییرات در مقررات بیمه اجتماعی طرح‌های بیمه و اعلام میزان دستمزدها مطابق با برنامه‌ها و تعرفه‌های هر کدام از طرح‌ها هستند.

واضح می باشد که دستمزدها برای خدمات مراقبت‌های بهداشت دهان و دندان در طرح‌های بیمه کمتر از بخش خصوصی می باشد (تقریباً 50 درصد کمتر). همه طرح‌های بیمه سلامت از یک برنامه برای دستمزدها بهره گیری می‌کنند.